Oerssterke dierosteopathie

Osteopathie is een behandelvorm, ontwikkeld door A.T. Still (1890), die zich richt op het herstel van het lichaam van binnenuit. Van oorsprong werd osteopathie enkel toegepast op mensen, maar in de laatste 20-25 jaar wordt het steeds vaker toegepast op dieren.

Een (dier)osteopaat werkt vanuit de zienswijze dat alles in het lichaam met elkaar samenwerkt en in verbinding staat.  Het bewegingsapparaat (botten, gewrichten en spieren) staat bijvoorbeeld direct of indirect in verbinding met bindweefsel, de interne organen en het zenuwstelsel. Daarbij moeten alle beweeglijke aspecten van het lichaam in staat zijn om optimaal te kunnen bewegen. Men denkt vaak dat enkel gewrichten voor beweeglijkheid zorgen, maar organen, bindweefsel en vloeistoffen moeten eveneens een mate van beweging hebben om het lichaam optimaal te laten functioneren. De osteopaat richt zich daarom op de volgende drie lichaamssystemen om het lichaam preventief of conservatief in een zo'n goed mogelijke staat van zelf herstellend vermogen te brengen:

1. Het musculoskeletaal systeem: dit betreffen het skelet, de spieren en bindweefsel;
2. Cranio-sacraal systeem: dit betreffen de hersenen, het ruggenmerg, de hersenvliezen, de hersen- en ruggenmergvloeistof en de structuren die de toe- en afvoer van de vloeistof regelen;
3. Visceraal systeem: dit systeem omvat de interne organen, zoals de longen, de maag en de darmen.